بخش اول: استفاده از امکانات موجود
ما ایرانى ها معمولاً از آمدن میهمان همیشه استقبال کرده ایم و آمدن میهمان و پذیرایى از آن را یک اتفاق میمون مى دانیم. بعضى از میهمان هاى ما از شهرهاى دیگر کشور میهمان ما مى شوند و طبیعتاً شب را هم میهمان ماهستند.
اما همیشه تدارک دیدن سفره چند رنگ و پذیرایى بدون توقف نشانه میهمان نوازى نیست. آماده کردن فضایى براى استراحت میهمانان ما شاید فضایى راحت تر را براى میهمانان ما فراهم کند.
ما اگر اتاق یا بخشى از خانه را پیش از رسیدن میهمان ها آماده کنیم، قطعاً پذیرایى از میهمانان براى ما هم ساده تر مى شود. اما اینکه چه کارهایى بکنیم تا به هنگام آمدن میهمان، پذیرایى هم براى ما آسان شود و هم برای میهمان، میتوانیم از نکات زیر استفاده نمائیم.
ما مى توانیم اتاق کار، اتاق کودک و یا گوشه اى از خانه را به این امر اختصاص دهیم. راه هاى زیر هم مى تواند ما را بیشتر کمک کند. 
- اضافه کردن یک تخت مناسب: اضافه کردن تخت به معنى استفاده از تشک یا تخت خواب است. معمولاً استفاده از صندلى هاى تخت شو یا کاناپه هاى بزرگ براى استفاده در چنین مواردى بسیار نامناسب است.
- فضاى مناسب: بعضى از افراد عادت دارند وسایل را از داخل چمدان خارج نکنند و از داخل همان استفاده کنند. اما بعضى دیگر معمولاً وسایل را از داخل ساک و چمدان خارج مى کنند. پس باید کمد و یا کشویى مخصوص لباس ها براى میهمانان خالى کرد. باید روى میز اتاقى که در اختیار میهمانان قرار مى دهیم را خالى کنیم تا وسایل شخصى را روى آن قرار دهند.
- جزئیات: قرار دادن بعضى وسایل از اتکاى میهمان به میزبان جلوگیرى مى کند. به طور مثال قرار دادن یک ساعت زنگ دار به میهمان کمک مى کند تا هر ساعتى که لازم بود، خودش بیدار شود. هر یک از وسایل زیر را هم اگر اضافه داریم در اختیار میهمانان قرار دهیم. پنکه، تلفن و تلویزیون. البته اگر در خانه از آن اضافه باشد.
-در مورد دستشویى و حمام هم این کار یعنى احترام به میهمان ها. قرار دادن یک صابون اضافى، شامپو و حوله دست و صورت، در صورتى که میهمان این وسایل را همراه نداشته باشد، او را خوشحال خواهد کرد.
- حریم شخصى براى میهمان: مشکل اصلى همه ما این است که گمان مى کنیم لحظه اى نباید میهمان را تنها گذاشت و در تمام لحظات در اتاقى که به او اختصاص داده ایم کنارش باشیم. قبل از اینکه او به شما بگوید مى خواهد مختصر استراحتى کند، یا کمى مطالعه کند، ما باید پیشنهاد بدهیم.
چند پیشنهاد زیر را هم براى ایجاد یک فضاى خصوصى براى میهمانان خود در نظر بگیریم.
- بعضى از درها را ببندیم. اگر خانه خود را تغییر شکل داده یا از ابتدا به شکلى بوده که بخش هاى مختلف آن به وسیله درهاى زیاد به هم متصل مى شوند، بعضى از درها را ببندیم. به طور مثال اگر حمام، هم از اتاق راه دارد و هم از سمت سالن پذیرایى، در سمت سالن را ببندیم.- کلید اضافى: براى میهمان هایى که چند روزى قصد اقامت دارند. پیشنهاد مى شود کلید اضافى خانه را در اختیار آنها قرار دهیم. به این ترتیب هم ما به عنوان میزبان و هم اینکه میهمان ما راحت خواهند بود.
- براى میهمان خود وسایل آشپزخانه را دم دست و دسترسى به مواد نوشیدنى و خوردنى را در سهولت قرار دهیم. به این ترتیب میهمان براى نوشیدن یا خوردن چیزى دچار رودربایستى نمى شود. حتی در صورت امکان میتوانیم یک یخچال در اتاق خواب میهمان قرار دهیم، چرا که میهمان، در هر مقطعی از شب میتواند از امکانات یخچال از قبیل خوردن آب خنک، خوردن میوه و یا گذاشتن دارو و سایر موارد، بدون مزاحمت به صاحب خانه، بهره مند گردد. - وسایل شست وشوى لباس هم در اختیار میهمانان قرار دهیم. این کار به میهمانان امکان شستن لباس هایشان را مى دهد. اتو و سایر وسایل مورد نیاز را هم در دسترس قرار دهیم. قطعاً لباس هاى میهمانان در ساک یا چمدان چروک شده است.بنا براین داشتن گنجه و کمد به اندازه کافی در اتاق خواب میهمان، ضروری به نظر میرسد و همچنین میز مطالعه و با صندلی و محتویات روی میز، از قبیل چراغ مطالعه و تلفن و لوازم تحریر.بخش دوم: پیش بینی و طراحی فضا برای اتاق خواب میهمانتا اینجای مطلب، همگی، حاکی از آن بود که هیچگونه طراحی قبلی،برای اتاق میهمان، از پیش، انجام نشده و فقط از امکانات موجود استفاده می شده است.
پس بنابراین بهتر است برای استفاده بهینه از فضای موجود، از قبل نسبت به طراحی این فضا، یعنی اتاق خواب میهمان، تمهیدات لازم انجام گیرد.
برای این کار بهتر است تعریف مختصری از اتاق خواب و مخصوصاً اتاق خواب میهمان داشته باشیم.بطور کلی اگر بخواهیم اتاق خواب را تعریف کنیم، میتوان چنین بیان داشت که اتاق خواب در مجموع محلی است برای آرامش افراد، استراحت کردن و بسر بردن اوقات بیکاری و خوشی در آن محل . و اتاق خواب میهمان هم همانند سایر اتاق خوابهای دیگر، بایستی نه تنها از امکانات مشابه، بلکه از امکانات ویژه ای نیز برخوردار باشد.اصولاً برای اینکه انسان خواب خوب و راحتی داشته باشد، اتاق خواب باید طوری طراحی گردد که اولاً بخوبی تهویه شود. ( برای هر فرد عادی، هنگام خواب، بایستی 15 متر مکعب هوا باشد.) یعنی اتاقی که 3 متر عرض و 4 متر طول و 3 متر ارتفاع دارد، فقط میتواند گنجایش خواب دو نفر را داشته باشد. به همین منظور میبایست، همیشه میزان هوای لازم تنفس افراد را هنگام خواب در نظر داشت .
البته اندازه و شکل اتاق خواب میهمان، در کل بستگی به مقدار مبلمانی که مورد احتیاج است دارد. اگر تعداد میهمانها کم و تعداد تخت خوابها زیاد باشد، اتاق خواب حالت چندان جالبی را نخواهد داشت. ولی در کل میتوان برای اتاق خواب میهمان دو نفری، یک مساحت 3 * 4 را در نظر گرفت.
چون امروزه بیشتر بناها و ساختمانهای مدرن، بصورت آپارتمان ساخته میشوند، لذا برای آسوده تر بودن و استراحت کردن میهمان و سایر افراد خانواده و همچنین جالب تر بودن طرح مورد نظر، بهتر است نکات زیر را در طراحی هایمان در نظر بگیریم.
- لازم است اتاقهای خواب را در قسمتی از نقشه طرح ریزی کنیم که از تمام جهات، چه از نظر نور و چه از نظر تهویه هوا و چه از سایر مسائل دیگر، بطور یکسان بهره گیرد. به همین منظور بیشتر مواقع، محل قرار گرفتن اتاق خوابها در طرح معمولاً، سمت جنوب طرح و ساختمان میباشد. و مناسب تر آن است که برای هر اتاق خواب و مخصوصاً اتاق خواب میهمان، یک حمام در نظر گرفته شود.البته در صورت امکان، تا از نظر امور بهداشتی و همچنین راحتی بیشتر میهمان، این امر رعایت شود.
- حدالمقدور، اتاق خواب ها، نباید در کنار پله طراحی شوند و نبایست رو به خیابان و معبر ها و همچنین کنار پارکینگ ها بوده و کلاً رو به جاهای شلوغ و پر سر و صدا، قرار نگیرند.
- اتاق خوابها بایستی دور از دسترس محوطه فعالیت افراد خانواده قرار گیرند و اتاق خواب میهمان نیز، کمی دورتر از فضای خصوصی اتاق خواب میزبان قرار گیرد و درب ورودی آن در جای دنج و بی سر و صدایی قرار گرفته باشد تا از دید مستقیم و ایجاد ناراحتی برای خود و بقیه افراد خانواده جلوگیری گردد. چنانچه مقدور باشد و خانه دوبلکس طراحی گردد، بهتر است که اتاق خواب میهمان در طبقه بالا در نظر گرفته شود. بخاطر اینکه طبقه بالا جای امن و ساکتی برای میهمان بوده و از مراجعه کننده های احتمالی روزمره منزل بدور خواهد بود.
- اصولاً برای لباسها و لوازم شخصی مورد نیاز، بایستی مکان و فضای مناسبی را در اتاق خواب تدارک دید . برای اینکه محل مناسبی برای لباسهای خواب و لوازم شخصی مورد نیاز در نظر گرفته شود، از جالباسی و قفسه های دیواری، میبایست در طرح استفاده کرد تا فضای کافی برای آویزان کردن لباسها و سایر لوازم شخصی وجود داشته باشد. البته شکل این جالباسی ها، بصورت تو رفتگی، در اتاقها طرح شده و بوسیله درب، بصورت کمد در می آید . که هم اتاق خواب را خلوت جلوه داده و هم دارای نظم و ترتیب، از نظر لوازم و وسایل خواب میباشد.
- دکوراسیون خوب و رنگ آمیزی دلنشین و مناسب آن در طراحی اتاق خواب، میتواند جلوه گر آرامش و سکوت باشد. دکور سیستم اتاقهای خواب، میبایست به گونه ای طرح ریزی شوند که نشانگر سکوت و آرامش بوده و ریتم خاصی در مورد مبلمان و تخت خواب و میزها داشته باشند تا در بوجود آوردن یک محیطی ساکت و خوب، که ایده آل یک اتاق خواب مناسب میباشد سهیم باشند. البته هماهنگی بین روتختی و پرده ها و قالیها و یا بر عکس نا هماهنگی آنها، تاکید بسزایی در آرامش اتاق خواب میگذارد که بایستی بدان توجه بیشتری کرد.
- موقعیت اتاق خواب میهمان، از نظر چشم انداز هم میتواند عاملی باشد برای لذت بخش بودن محیطی که میهمان در آن بسر میبرد. صبح به هنگام باز کردن پنجره اتاق خواب، و دیدن منظره های جالب و دلنواز، با هوایی لطیف و دلنشین، جذابیت محیط و فضا را برای میهمان دو چندان خواهد کرد. وقتی رنگ و فرم، به زیبایی و تناسب، در هم آمیزد، حاصلی چشمگیر و دیدنی برای هر بیننده ای در بر خواهد داشت . با یک رنگ آمیزی مناسب برای اتاق خواب میهمان و چیدمان اثاث اتاق ( همانند تختخواب، میز و صندلی)، فضای دلپذیری را برای میهمان بوجود خواهد آورد . گذاشتن یک گلدان گیاه سبز در یک گوشه اتاق، رنگ قهوه ای سوخته میز و صندلی که بر روی آن کنده کاری و ظریف کاری شده است و رنگ چوبی روشن قوس دار تختخواب و نقش و نگار زیبا و مناسب رو تختی و هماهنگی میان این دو، سلیقه وصف ناپذیر میزبان خانه را توصیف خواهد کرد و حس قدردانی در میهمان را نسبت به شکوه و عظمت خانه و صاحب خانه و نعمت های خداوندی، بیدار و زنده خواهد کرد.

 فرهنگ سده هجدهم متأخر به ظاهر سرشار از خصوصیات متضاد است: نوکلاسیسیسم با نظم و صراحت هرچه بیشتر خود را با سرچشمه های معماری کهن هماهنگ ساخت، حال آنکه رمانتیسم بر علیه قواعد سنتی سر به شورش برداشت و آئین پرستش هیجانات، موارد استثنایی و غیر متعارف را تجویز کرد

معذالک می توان برای هر دو جنبش یاد شده در بالا، با توجه به مؤلفه بحثهای فرهنگی حاکم در اواسط سده هجدهم، مبانی مشترک یافت. تمام اختلافاتی که از دوران رنسانس به بعد بر تجربه معمارانه حاکم شد در چگونگی تعبیر قواعد سنتی خلاصه می شود. سردمداران نهضت رنسانس درصدد صورت بندی دقیق با انگیزه معقول از ماترک گذشته بودند، منتهی برای میراث سنت دورنمایی شبه تاریخی و جهانشمول قائل بودند که از قید و بند زمان و مکان رها بود. از این رو عطف نظر به قواعد طلایی در ابتدا محمل ایدآل برای گردآوری تجربه های مختلف بود، اما با ظهور زبان عامل نوین با کم و کیف لازم تعارض جهانشمولی مفروض قواعد و ویژگی موارد تحقق آنها برملا شد، و تنشی که از تباین اندیشه و عمل پدید آمد انگیزه ای برای تجربه معمارانه در مراحل آتی شد.
 

معماری فتوریسم

طرح چیاتونه برای ساختار در کلان شهر ها

«تصور زمان» در دهه نخستین قرن حاضر در علم فیزیک تغییری عمیق صورت گرفت که شاید مهمترین تغییر در این علم از زمان ارسطو و فیثاغورث تا آن زمان باشد. این تغییر، بیش از همه چیز، «تصور زمان» را دگرگون کرد. پیش از این دو تعبیر درباره ی «زمان» وجود داشت. نخست تعبیری عینی که زمان مستقل از اشیاء و پدیده های دیگر بی آنکه توجه شخص بدان تأثیر کند پیش می رود. دوم تعبیری ذهنی که زمان فقط به شخص بستگی دارد و به حواس او مربوط است. با آغاز نخستین دهه قرن نوزدهم تعبیری دیگر به وجود آمد که نتایج بسیار پر اهمیت بر آن مرتبت بود. نتایجی که امروز نمی تواند ناچیز و یا نادیده گرفته شود.

به سال ۱۹۰۸ ریاضیدان بزرگ «هرمان مینکوسکی» در جامعه ی محققین علوم طبیعی در آلمان برای نخستین بار با اطمینان و به دقت اعلام کرد که تصور زمان از این پس تغییر می یابد. وی گفت: «فضا به تنهایی و زمان به تنهایی محکوم به نسیتی است و تنها وحدتی از این دو حیات آنها را میسر می دارد.»

  در دو دهه اخیر شا هد گرایش تعدادی از معماران به سبک خاصی از طراحی هستیم که از ان با عنوان معماری غیر خطی یا معماری سیال نام برده می شود.

 تصویر

ساخت بناهای متفاوت توسط بشر برای منظورها و کاربردهای مختلف بوده است. بناهای مذهبی، دولتی، صنعتی، یادبود، تجاری، مسکونی و گونه‌های مختلف دیگر هر یک کاربردی ویژه دارند که بی‌تردید شکل ظاهری آنها نیز متفاوت است.

اقوام مختلف با توجه به فرهنگ و بینش خود، برای ساخت و تزیین برخی بناها اهمیت بیشتری قایل هستند. مثلاً مسلمانان همواره در ساخت و تزیین مساجد، زیارتگاهها و اماکن مذهبی با هنرمندی و ظرافت خاصی عمل کرده‌اند، به گونه‌ای که مشابه آن در دیگر بناها کمتر یافت می‌شود. تنوع این بناها نیز بسیار چشمگیر است که در هر نقطه و مکانی به شیوه‌ای خاص بوده است.

 در سال ۱۹۷۱، دو معمار جوان ایتالیایی تبار به نام‌های ریچارد راجرز ساکن انگلستان و رنزوپیانو ساکن ایتالیا، در مسابقه طرح ساختمان مرکز ژرژپمپیدو در پاریس در بین ۶۸۱ شرکت کننده برنده اعلام شدند. نمای این ساختمان را مجموعه‌ای از دودکش‌ها، آبگردان‌ها، لوله‌های تأسیساتی و ستون‌ها، تیرها، بادبندها، راه پله‌ها و مسیرهای رفت‌ و آمد تشکیل می‌داد. این معماران آغازگر سبکی در اروپا بودند که به نام‌های ـ تک یا تکنولوژی بسیار پیشرفته معروف گردید. در معماری مطرح شد.معماران این سبک تکنولوژی را دستاورد بزرگ مدرنیته و مهم‌ترین عامل توسعه و پیشرفت در قرن بیستم می‌دانند. از نظر آنها، عصاره و مشخصه هر عصر در معماری آن دوره شکل کالبدی یافته است. به عنوان نمونه، معابد یونان باستان با آن نظم و تناسبات کامل هندسی، تبلور ذهنیت کمال گرای یونانیان باستان است و بناهای عظیم روم باستان، نمایش قدرت امپراتوری و حکومت سزارها می‌باشد و بالاخره کلیساهای سر به فلک کشیده گوتیک نمایش دهده قدرت کلیسا و ذهنیت قرون وسطا است. به همین ترتیب، ساختمان‌های امروز می باید نمایش دهنده عصارة فکری و تکنیکی عصر حاضر یعنی تکنولوژی باشد. نظریات و مبانی معماری مدرن و های ـ تک در اصول، بسیار به یکدیگر نزدیک است و می‌توان گفت که معماری‌های ـ تک فرزند خلف معماری مدرن است. ولی از نظر شکلی تفاوت‌های بین این دو مکتب معماری مشاهده می‌شود. به طور کلی می‌توان بیان کرد که ‌آن سادگی و بی‌پیرایگی که در معماری مدرن وجود دارد در های ـ تک ملاحظه نمی‌شود و اگر معماران مدرن در طرح‌های خود ماشین را به نمایش می‌گذارند، معماران های ـ تک داخل ماشیین و اجزاء آن را نشان می‌دهند. ریچارد راجرز در مصاحبه خود با تلویزیون بی بی سی این عقیده را چنین بیان می‌کند:

«ایده‌هایی که معماری می‌کنیم، از خیلی لحاظ ریشه در باورهای ما دارد و به این ربط پیدا می‌کند که ما ساختمان را مثل یک کتاب بخوانیم. برای اینکه ساختمانی خوانا باشد، باید جریان ساختن آن قابل روئیت باشد. این شیوه‌ای است که ما معماری می‌کنیم و احساس ما این است که این کار در گذشته هم انجام می شده است این موضوع اصلاً تازگی ندارد، کلیساهای عظیم گوتیک مثالی بسیار روشن است. زمانی که آب از درون ناودان شرشر کنان تخلیه می‌شود، خیلی هیجان انگیز است. این بسیار روشن و خیلی خوانا است. این نوع معماری مورد علاقه من است.

ساختمانهایی که در حال حرکت هستند و درعین حال شکل خود را برای انطباق با تصورات انسانی تغییر می دهند; این ساختمانها جهت حرکت خورشید را تعقیب می کنند و به سمت جهت وزش باد تغییر جهت می دهند. بنابراین همساز شدن با طبیعت باعث می شود این بناها انرژی مورد نیاز خود را تأمین کنند. این نوع معماری قابلیت چرخش ۳۶۰ درجه برای ایجاد دید گسترده ای نسبت به جهان، طبیعت، آینده و زندگی دارد.

بناهای معماری دینامیک دائماً در حال تعدیل و تغییر شکل خود هستند هر طبقه به صورت مجزا در حال چرخش است و درعین حال فرم کلی بنا تغییر می کند. این رویکرد جدید، در واقع نوعی رقابت با معماری معاصر ماست که تا به حال تمام اتفاقات آن براساس قانون گرانش زمین بوده است. معماری دینامیک سمبل فلسفه جدیدی خواهد بود که سیمای شهرها و ایده زندگی ما را تغییر خواهد داد و بناها دارای بعد چهارمی به نام زمان خواهند شد. بناها شکل های صلب نخواهد داشت و شهرها بسیار سریعتر از آنچه که تصور می کنیم تغییر خواهند کرد.
این بعد چهارم تحقیقات و تلاشهای معمار ایتالیایی «دیوید فیشر» بوده است و این ایده در سطح جهانی و بین سیاستمداران و شهرداران مورد توجه بسیار قرار گرفته است. به این ترتیب نمی توان تصویر خاصی را به سایت و بنا تحمیل کرد بلکه هر بنا آزادی خود را دارد.
روشهای پیشرفته ساخت و توانایی تولید انرژی توسط خود بنا، دو ویژگی شاخص در معماری دینامیک هستند. در این روش از قطعات و واحدهای پیش ساخته با استاندارد کیفی بالا استفاده می شود و دارای تضمین صرفه جویی ۲۰ درصدی در هزینه ها است که تأثیر عظیمی در ساخت و ساز جهانی خواهد داشت. این روش نسبت به روش سنتی و متداول معماری، نیاز به نیروی کار کمتری در محل ساخت دارد و سرعت کار را بالاتر برده و هزینه ها را کاهش می دهد.